Favorieten
0
Favorieten
20 Jaar vrachtwagenontwikkeling, de technische ontwikkeling bij vrachtwagens is enorm. Uit een puur transportmiddel voor het goederenverkeer heeft zich een moderne truck ontwikkeld. Op het gebied van economisch rendement en milieuvriendelijkheid zijn enorme stappen voorwaarts gemaakt. En minstens zo belangrijk: de arbeidsomstandigheden voor de chauffeur zijn nauwelijks nog te vergelijken.
Herinnert u zich nog wat twee decennia gelden de wereld bewoog? 20 jaar geschiedenis waarin er overal veel veranderd is. Het is 1979; Ayatollah Chomeini keerde terug uit zijn Parijse ballingschap naar Teheran en startte met zijn revolutie een nieuw zelfbewustzijn in de Islamitische wereld. In Duitsland regeerde een sociaal-liberale coalitie onder leiding van Helmut Schmitz en in Nederland was Dries van Agt bezig aan zijn derde jaar als minister president. Tussen oost en west namen de spanningen toe. De Europese Economische Gemeenschap (EEG) zette de eerste voorzichtige stapjes op weg naar de transformatie tot de Europese unie (EU). Een Europa zonder grenzen was de wens waarvan velen droomden. Niet alleen de vrachtrijders die, met hun toen nog maximale terreingewicht van 38 ton, vele uren en dagen doorbrachten met het afhandelen van de papierwinkel op douane terreinen.
In deze afgelopen 20 jaar hebben juist ook de trucks een gigantische ontwikkeling doorgemaakt. Naast de economische en milleutechnische aspecten werden de behoeften van de chauffeur steeds meer in het middelpunt van de nieuwe ontwikkelingen geplaatst. Ergonomie en kwaliteit van de werkomgeving waren de nieuwe waarden. Men onderkende langzamerhand in de bedrijfswagen industrie het belang van de chauffeur. Het aantal eigen rijders en kleine ondernemers groeide snel, en juist deze groep is gevoelig voor nieuwe 'features'. De chauffeur met al zijn wensen werd belangrijk. Een zuiver werkpaard voor het goederentransport ontwikkelde zich tot een machine die, hoewel primair ontwikkeld voor goederentransport, ook een prettige werkomgeving biedt aan de chauffeur. Een ontwikkeling die het waard is om eens nader te bekijken.
"King of the Road", deze slogan werd door Scania al vroeg als marketinginstrument ingezet. Men herkende al vroeg de wensen van de vrachtrijders. Met de destijds sterke serietrucks konden de Zweden zich onderscheiden van de concurrentie. 280 PK motorvermogen, dat was 20 jaar gelden de standaard bij de meeste zware vrachtwagens. Met 375 PK onder de kap voelden de Scania-rijders zich "King". Ontketend en gejaagd door de wind liet men tijdens beklimmingen aan collega's zien wie de snelste en de machtigste was.
Ruim over de 1,5 miljoen kilometer heeft de Scania 141 gelopen, waarmee we de ontwikkelingen in de vrachtauto bouw willen bekijken. De trekker was tot vier jaar geleden nog vol in bedrijf. Een bedrijf uit Wuppertal versleepte er containers mee vanuit het Ruhrgebied naar Wuppertal. De techniek van de oude Zweed is nog altijd in goede conditie; de motor is nog nooit open geweest. Wel waren er vele kosmetische restauraties nodig om de 141 weer in deze staat te krijgen.
Via twee treden met grote tussenafstand bereikt men bij de Scania 141 de chauffeursplek. Hoewel bij de 4 serie de cabine hoger op het chassis geplaatst is, kan men met minder inspanning de cockpit bereiken. De drie opstaptreden zijn bij gesloten deur tegen vuil afgedekt. De onderste trede klapt automatisch in.
Drie grote enkele spiegels verschaften bij de Scania met bouwjaar 79 het benodigde zicht naar achteren aan de bijrijderskant. 20 Jaar later zijn de achteruitkijk- en breedtespiegel tot een aërodynamische eenheid versmolten. Spiegelverwarming en elektrische verstelling zijn standaard.
